اسکاتیش دیرهاند نژاد بسیار مهربانی است و به طور کلی همه او را در دیدار اول دوست دارند. او اگر با سگ های دیگر بزرگ شود می تواند همراه خوبی با آنها شود.

وزن در نرها: (۴۳-۵۵) کیلوگرم، در ماده ها: (۳۸-۴۸) کیلوگرم.
ارتفاع در نرها: (۷۵-۸۰) سانتی متر، در ماده ها: (۷۰) سانتی متر.

اسکاتیش دیرهاند به طور کلی سالم است، اما مانند همه نژادها، آنها مستعد ابتلا به برخی بیماری هاهستند. همه سگ های این نژاد مریض نمی شوند، امااگر شما با این نژاد سر و کار دارید توجه به حساسیت بیهوشی
کاردیومیوپاتی متسع، سیستینوری ،استئوسارکوم  و کمبود فاکتور VII از بیماری های محتمل در این نژاد است.

دیرهاند می تواند همراه خوبی با کودکان باشند، اما برای آنها خانه هایی با کودکانی بزرگتر که درک چگونگی تعامل با سگ را بلدند، مناسب است.

این نژاد برای نگهداری در آپارتمان مناسب نیست زیرا نیاز به حداقل یک حیاط کوچک دارد تا بتواند فعالیت بدنی و ورزشی را در طول روز انجام دهد. همچنین علاقه زیادی به دویدن در فضای آزاد دارد و اگر در محیط باز قرار نگیرد، کلافه و غیر قابل کنترل می شود.

اسکاتیش دیرهاندها نیاز به یک حیاط ایمن حصاردار برای محفوظ نگه داشتن آنها از تعقیب طعمه دارند.
همراهی اسکوتیش دیرهاند در خانه با حیوانات خانگی کوچکتر که می تواند به عنوان طعمه در نظر گرفته شوند، توصیه نمی شود. اگر آنها به درستی اجتماعی نشوند، آنها را در تعقیب و گریز حیوانات دیگر می بینید. این امر می تواند در حیوانات کوچکتر منجر به کشته شدن یا زخمی شدن گردد.
اسکاتیش دیرهاند برای زندگی آپارتمانی توصیه نمی شود. اگر چه آنها سطح فعالیت نسبتا پایینی در داخل خانه دارند اما سگی بزرگ هستند و نیاز به مقدار زیادی فضا دارند. آنها نیاز به ورزش روزانه دارند.
اسکاتیش دیرهاند باید همیشه بسته باشد تا به تعقیب حیوان در حال حرکت نپردازد.

اسکاتیش دیرهاند در داخل نسبتا غیر فعال است اما نیاز به مقدار زیادی از ورزش روزانه برای حفظ بدن خود دارند. آنها را در آهسته دویدن و پیاده روی های طولانی همراهان خوبی هستند. بسیاری از مردم زمانی که توله سگ فعال اسکوتیشی دیرهاندشان به بزرگسال نیمکت نشین تبدیل می شود، تعجب می کنند.

حدود 10-11 سال.

موی اسکاتیش دیرهاند۷ تا ۱۰ سانتی متر طول، ضخیم و سفت، به منظور حفاظت سگ از زمین ناهموار در ارتفاعات اسکاتلند است. در مقابل، مو بر روی سر، شکم و پستان معمولا کاملا نرم است. آب و هوا بر بافت مو تاثیر می گذارد و در ایالات متحده دیرهاند معمولا ترکیبی از موی بلند و نازک و ابریشمی دارد.
دیرهاند به رنگ آبی تیره یا خاکستری است، اما استاندارد نژاد خاکستری تیره، راه راه، خاکستری روشن، حنایی قرمز، شنی قرمز یا زرد می آید.
ریزش موی اسکاتیش دیرهاندبه طور مداوم در طول سال انجام می شود. برس زدن مو با یک برس سیمی در هفته برای حذف موی مرده، تحریک گردش خون و توزیع روغن پوست طبیعی است. همیشه در جهت رشد مو برس بکشید.
حمام دیرهاند خود را در موارد نیاز برای رفع هر گونه بوی گرد و غبار، خاک انجام دهید. حمام به طور موقت موی او را نرم می کند اما بعد از چند روز دوباره به حالت اول برمی گردد.
نیازهای نظافت دیگر عبارتند از بهداشت دهان و دندان و مراقبت از ناخنمسواک زدن دندان سگها را حداقل د یا سه بار در هفته انجام دهید تا باکتری های داخل دهان از بین برود. مسواک زدن روزانه برای جلوگیری از بیماری های لثه و بوی بد دهان ضروری است.
کوتاه کردن ناخن یک یا دو بار در ماه لازم است.

هدف اصلی از پرورش نژاد سگ اسکاتیش دیرهاند شکار گوزن های کوچک در اسکاتلند بود. اسناد مشخصی از والدین اصلی این نزاد در دست نیست با این حال تصور بر آن است که برای اولین بار در قرن نهم و در اسکاتلند پرورش یافته است.

تیم تنظیم محتوا مجموعه My Pet