بعضی ها چاو چاو را با یک گربه مقایسه می کند: بی نظیر، ساکت، مستقل، مغرور، با هوش و خسته کننده.
یک نژاد چاو چاو خوب هرگز نباید تهاجمی یا خجالتی باشد. این نژاد تمایل به انجام کارهای خود دارند و معمولا مشکل ساز نیستند. آنها باصاحبان خود بازی می کنند، اما به غریبه ها علاقه ای ندارند، اگر غریبه ها بدون نظارت صاحب سگ به خانه چاو چاو نزدیک شوند – در این صورت او حالت تهاجمی می گیرد. او در صورتی که توسط یکی از صاحبانش به غریبه ها معرفی شود، اجازه می دهد غریبه ها او را لمس کنند.
یک چاو چاو برای اینکه در بزرگسالی یک سگ آرام و سالمی باشد باید در تولگی کاملا اجتماعی شود و در موقعیت ها و در کنار سگ های جدید قرار بگیرند.

وزن در نرها: (۲۰-۳۲) کیلوگرم، در ماده ها: (۲۰-۳۲) کیلوگرم .
قد در نرها: (۴۶-۵۶) سانتی متر، در ماده ها: (۴۶-۵۶) سانتی متر

چاو چاو ها به طور کلی سالم است، اما مانند همه نژادها، آنها می توانند دچار مشکلاتی شوند .
مشکلات زیر در این نژاد شایع است :
دیسپلازی مفصل ران سگ(CHD) : این یک بیماری ارثی است که در آن استخوان ران را به مفصل ران متناسب قرار نگرفته است به صورت چسبیده است. شما ممکن است هیچ نشانه ای از ناراحتی در یک سگ با دیسپلازی مفصل ران را متوجه نشوید. با غربالگری اشعه ایکس این بیماری تشخیص داده می شود. اگر شما در حال خرید یک توله سگ هستید، باید مطمئن شوید که پدر و مادر برای دیسپلازی مفصل ران تست شده و عاری از مشکلات هستند. دیسپلازی مفصل ران ارثی است، اما همچنین می تواند توسط عوامل محیطی، مانند رشد سریع از یک رژیم غذایی با کالری بالا و یا صدمات وارده از پریدن یا سقوط ایجاد شود .
آنتروپیون باعث می شود که پلک به سمت داخل رول بخورد، باعث زخمی شدن هر دو کره چشم می شود. با جراحی درمان می شود

چاوچاو، رفتار خوبی با کودکان دارد اما چاوچاو، ممکن است جست و خیز و یا رفتار خشن کودکان خردسال را تحمل نکند. برای همین بهتر است در خانواده هایی با کودکان بزرگتر باشد .
چو چو اگر به خوبی از تولگی آموزش ببیند با حیوانات خانگی دیگر سازگار است. ممکن است نسبت به همجنس خود حالت تهاجمی داشته باشد زندگی با جنس مخالف برای او بهتر است .
به شرطی که در طول روز فعالیت بدنی کافی داشته باشد برای زندگی در آپارتمان مناسب است. چوچو در داخل خانه آرام است اما نسبت به حرارت و گرما حساس است. یک حیاط کوچک برای او ایده آل است. چوچو اصولاً سگ تنبلی است اما مقداری فعالیت روزمره مانع چاق شدن او میشود.

چاو چاو به ورزش منظم روزانه نیاز دارد.

حدود ۱۲-۱۵ سال.

باید روزانه موهایش شانه شود تا ظاهر خوبی داشته باشد. دچار ریزش موی فصلی نسبتا زیادی می شود که در آن زمان به شانه زدن بیشتری نیاز دارد.
چاو چاو دو نوع پوشش، خشن و صاف دارد .هر دو نوع پوشش در پنج رنگ: قرمز، سیاه و سفید، آبی، دارچین (حنایی روشن تا دارچین عمیق) و کرم (که می تواند از نور طلایی به چوب ماهون پررنگ باشد) دیده می شود .
چو چو خود را سه بار درهفته شانه کنید. ریزش مو فصلی زیادی دارد .چاو چاو نیاز به استحمام، یک بار در ماه دارد. مگر در مواقع ضروری که او کثیف می شود .
چاو چاو به مسواک زدن دو یا سه بار در هفته نیاز دارد برای جلو گیری از رشد باکتری های دهان . مسواک زدن روزانه برای جلوگیری از بیماری های لثه و بوی بد دهان پیشنهاد می شود .
ناخن او را یک یا دو بار در ماه کوتاه کنید اگر شما می توانید صدای ناخن را بر روی زمین بشنوید، آنها بیش از حد بلند است. ناخن پا سگ رگ های خونی دارد و اگر شما بیش از حد ناخن ها را کوتاه کنید باعث خونریزی می شوید.
نظافت چو چو خود را باید از تولگی شروع کنید. پنجه ها، داخل دهان و گوش را حتما بررسی کنید

کارشناسان حدس می زدند که چاو چاو یکی از قدیمی ترین نژادهای سگ است و آزمایش های ژنتیکی این ادعا را ثابت کرده است که درست است. این نژاد در مغولستان و شمال چین ایجاد شده است و به آرامی در جنوب با قبایل عشای مغولستان گسترش پیدا کردند.
ترسیم سگهایی شبیه چاو چاو در سفال و نقاشی های سلسله هان (۲۰۶ تا ۲۲ قبل از میلاد) دیده می شود. گفته می شود یک امپراتور چینی ۲۵۰۰ جفت نژاد چاو چاو را به عنوان شکارچی نگهداری می کرده است. علاوه بر شکار، سگ ها برای محافظت از اموال صاحبانشان استفاده می شدند. در سمت جنوب، خز آنها برای تمیز کردن استفاده می شد و گوشت آنها یک غذای لذیذ به شمار می رفت.
در چین، این نژاد به نام های مختلف نامگذاری شد: سگ سیاه و سفید (hei shi-tou)، سگ گرگ (lang gou)، سگ خرس (xiang gou) و سگ کانتون (Guangdong gou). چطور چاو چاو شد، داستان جالبی دارد.
در اواخر قرن هجدهم میلادی بازرگانان بریتانیایی محموله بارشان شامل بعضی از سگها شبیه به خرس می شد. در سال ۱۷۸۱، چاو چاو در کتاب انگلیسی، تاریخ طبیعی و آثار باستانی سلبرن، توسط گیلبرت وایت توضیح داده شد. همسایگان او یک جفت چاو چاو را از کانتون (اکنون گوانگدونگ) را به خانه آوردند و او توانست مشاهدات خود را در مورد زندگی چاو چاو کامل کند. هواداران می گویند که این نژاد از زمانی که گیلبرت ۲۰۰ سال پیش در مورد آنها نوشته بود، کمی تغییر کرده است.
با این حال، تا یک قرن بعد، چاو چاو ها به صورت منظم پرورش داده شدند. ملکه ویکتوریا، که سگ ها را دوست داشت، علاقمند به این نژاد شد و محبوبیت آن افزایش پیدا کرد. یک باشگاه نژاد در انگلستان در سال ۱۸۹۵ برای چاو چاو شکل گرفت.
اولین چاو چاو برای نمایش در نمایشگاه سگ آمریکایی به نام تاکیا نامیده شد، که در سال ۱۸۹۰ در نمایشگاه کلمهای وست مینستر کلاس کلاسیک در جایگاه سوم جای گرفت. باشگاه آمریکایی قاچاق (AKC) این نژاد را در سال ۱۹۰۳ به رسمیت شناخت و اولین چاو چاو با نام ین هو در AKC ثبت نام شد.
چاو چاو در دهه ۱۹۲۰ در بین خانواده های ثروت مند معروف بود. آنها را حتی به کاخ سفید اعزام کردند، تا جایی که رئیس جمهور کالوین کولیج و همسرش Timmy، Chow قرمز و Blackberry، Black Chow را نگه داشتند. سیگموند فروید نیز نژاد چاو چاو داشت و دخترش آنا سگ ها را نگه داشت و پرورش داد. طرفداران بیشتری از جمله مارتا استوارت؛ گاه گاه با این نژاد در نمایش تلویزیونی نشان داده می شد.
امروزه، چاو چاو رتبه ۶۴ در میان ۱۵۵ گونه و گونه های شناخته شده AKC را به خود اختصاص داده است.

تیم تنظیم محتوا مجموعه My Pet