سیلکی تریر یک سگ دوستانه، باهوش، سرزنده و به خود مطمئن است. به غریزه شکاری اش اعتماد دارد، او عاشق این است که حیوانات کوچک را شکار کند و در مبارزه عقب نشینی نمی کند. علیرغم اندازه بسیار کوچکش او سگ نگهبان فوق العاده است، نسبت به صدا بسیار چابک و فرز است و اگر احساس کند که چیزی یا کسی غریبه باشد فورا با پارس کردن هشدار می دهد.
اگرچه مستقل است، اما فداکار است و زمانی که بخشی از زندگی روزانه خانواده باشد خوشحالتر هم خواهد شد. او دوست دارد که داخل خانه بدنبال شما از اتاقی به اتاق دیگر بیاید، یا اینکه در جلوی در به شما ملحق شود و برای استقبال از مهمان پارس کند. اگر شما زیاد مسافرت می رود، او خوشحال می شود که در طول جاده با شما باشد و قابلیت سازگاری با این شرایط را دارد.

وزن در نرها: (۴-۵) کیلوگرم، وزن در ماده ها: (۴-۵) کیلوگرم.
قد در نرها: (۲۳-۲۵) سانتی متر، قد در ماده ها: (۲۳-۲۵) سانتی متر.

سیلکی ها عموما سگهای سالمی هستند؛ اما مثل تمام نژادها آنها هم مستعد ابتلا به برخی از بیماری ها هستند. ممکن است که همه سیلکی ها همه این بیماری ها را نگیرند اما اگر شما از این نژاد مراقبت میکنید مهم است که نسبت به آنها آگاهی داشته باشید.

بیماری لگ – کالو – پرتس، دیابت، صرع و نای فرو رفته از بیماری های محتمل در این نژاد است.

سیلکی تریر ممکن است مانند یک اسباب بازی به نظر برسد، اما در واقع او سگی است که به فعالیت و آموزش نیاز دارد. او از پیاده روی روزانه و بازی کردن با سر و صدا به همراه شما در حیاط و یا رفتن به پارک سگهایی که جایی مخصوص برای نژادهای کوچک دارند لذت می برد. او از اینکه در داخل خانه تمرین کند یا اینکه در راهرو بازی های واکشی انجام دهد خوشحال می شود.
اینها سگهای بیرون از خانه نیستند. او اشتیاق زیادی دارد که همراه مردم باشد و همینطور انقدر کوچک است که ممکن است در بیرون از خانه توسط حیوانات بزرگ مانند طعمه ای کوچک شکار شود. علیرغم اندازه کوچکش ریسک دیگر این است که او ممکن است با سگهای دیگری که روی چمنها سرگردان هستند وارد مبارزه شود.
سیلکی تریر برای یادگیری سگ مشتاقی است. بدلیل اینکه آنها بسیار باهوش هستند، شما نیاز به ثبات و اقتدار دارید و گرنه آنها طبق قوانین خودشان پیش می روند. بهترین راه برای موفقیت در آموزش این است که شما جلسات آموزشی را سرگرم کننده نگاه دارید و از روشهای تقویت مثبت استفاده کنید.
استفاده از جعبه آموزشی بهترین راه برای آموزشهای خانگی است و جعبه آسانترین راه است برای اینکه امن بماند و وارد مشکلات نشود زمانی که شما دور از خانه هستید. سیلکی تریرها ذاتا بازیگوش اند و ممکن است اگر مراقبشان نباشید خراب کاری کنند.
از جعبه برای چرت زدن هم می توان استفاده کرد. این جعبه های آموزشی در سنین کم به آنها یاد می دهد که اگر زمانی برای حمل و نقل نیاز به این بود که در داخل یک محفظه باشند یا اگر در بیمارستان بستری شدند، چطور این مسئله را قبول کنند.
هرگز سیلکی را برای تمام روز در جعبه نگه ندارید. او زندانی نیست و فقط چند ساعت در روز باید در جعبه باشد، البته به جز وقت خواب شبانه. آنها سگهای مردمی هستند و این بدین معنی نیست که طول زندگی خود را درون یک جعبه و یا لانه قفل شده سپری کنند.

سیلکی تریرها سگهای فعالی هستند که به ورزش و فعالیت جسمی و تحریکات ذهنی نیاز دارند. این بدین معنا نیست که ساعت ها پیاده روی یا فعالیت شدید نیاز باشد، اما به این معنی است که شما باید فعالیتی بیشتر از اینکه او روی نیمکت لم بدهد برایش فراهم کنید.
اگرچه آنها به فعالیت و ورزش نیاز دارند، اما گزینه خوبی برای زندگی در آپارتمانها و مجتمع ها هستند.

طول عمر: ۱۲ تا ۱۵ سال

پوشش این نژاد بسیار زیباست. بلند و براق است و به اندازه ۱۳ تا ۱۵ سانتی متر به سمت پایین آویزان است. او به رنگ قهوه ای مایل به زرد پررنگ با سایه ها مختلفی از رنگ آبی است.
شما با دو تا سه بار بورس زدن وشانه کردن او در هرهفته (و قبل از حمام) و در ماه یکبار حمام کردنش می توانید او را آراسته و تمیز نگه دارید و از ژولیده شدن موهایش جلوگیری کنید.
دندان هایش را ۲ تا ۳ بار در هفته مسواک بزنید تا از تجمع جرم و باکتری در داخل دهان جلوگیری کنید. مسواک زدن روزانه برای جلوگیری از بیماری های لثه و بوی بد دهان بهتر است.
اگر صدای کشیده شدن ناخن هایش را برروی زمین میشنوید آنها بیش از حد بلند شده اند.

پیدایش نژاد استرالین سیلکی تریر در استرالیا در سال ۱۸۹۰ میلادی بوده است. این نژاد نتیجه تولید مثل دو نژاد یورکشایر تریر و استرالین تریر بومی استرالیا است. توله هایی که از این دو نژاد متولد شدند، برخی شبیه یورکشایر، برخی دیگر شبیه به استرالین تریر و بعضی ها هم شبیه به سیلکی های امروزی با سایز و بلندی موهایی که والدین شان داشتند، بودند. پیش بینی می شد توله سگ هایی که از اصلاح این دو نژاد بوجود آمدند بیشتر خصوصیات سیلکی را داشته باشند.
در سال ۱۹۰۶ میلادی طرفداران استرالیایی یک نژاد استاندارد را پرورش دادند و یک دستورالعمل از چگونگی ظاهر، جنب و جوش و رفتار این نژاد در سیدنی نوشتند. در سال ۱۹۰۹ میلادی یک استاندارد دیگر در ویکتوریا تهیه کردند. این دو استاندارد کاملا با هم مطابقت نداشتند و ترجیحشان بیشتر بر وزن و نوع گوش بود.
این دو استاندارد نوشته شده با هم سازش کردند و در سال ۱۹۲۶ یک نژاد استاندارد جدید را ارائه دادند.
این نژاد نام های مختلفی داشته است: در ابتدا سیدنی سیلکی تریر بوده، در سال ۱۹۵۵ استرالین سیلکی تریر بوده که هنوز هم نام رسمی اش در استرالیا همین است، در ایالات متحده نام او تغییر کرد و هم اکنون سیلکی تریر است.

تیم تنظیم محتوا مجموعه My Pet