لابرادودل ها به خوبی با بچه ها سازگارند و می توانند یک همدم مهربان با رفتاری ملایم برای هر کودکی باشند. همچنین می تواند با فعالیت زیادی که دارد به بچه ها صدمه بزند، اما از صمیم قلب آنها را دوست دارد.

لابرادودل ها با هرسگ یا حیوان خانگی دیگری کنار می آیند. مانند بسیاری از سگها آنها هم نیاز به آموزش و اجتماعی شدن دارند تا زندگی مطلوبی داشته باشند.

وزن در نوع استاندارد: (۲۳-۲۹) کیلوگرم.
قد در نرهای نوع استاندارد: (۵۶-۶۱) سانتی متر،

قد در ماده های نوع استاندارد: (۵۳-۵۹) سانتی متر.
وزن در نوع متوسط: (۲۳-۲۹) کیلوگرم.
قد در نرهای نوع متوسط: (۴۶-۵۰) سانتی متر،

قد در ماده های نوع متوسط: (۴۳-۴۸) سانتی متر.
وزن در نوع کوچک: (۷-۱۱) کیلوگرم.
قد در نوع کوچک: (۳۶-۴۱) سانتی متر.

لابرادودل ها عموما سگهای سالمی هستند؛ اما مثل تمام نژادها آنها هم مستعد ابتلا به برخی از بیماریها هستند. ممکن است که همه لابرادودل ها همه این بیماریها را نگیرند اما اگر شما از این نژاد مراقبت میکنید مهم است که نسبت به آنها آگاهی داشته باشید.

عفونت گوش: این بیماری می تواند بدلیل گوشهای شل و نرمشان باشد و لابرادودل را بستوه بیاورد. رطوبت گوش باید بطور منظم بررسی شود.
دیسپلازی ران: یک بیماری وراثتی است که در آن استخوان ران بصورت نامتناسب به مفصل ران چسبیده است. بعضی از سگها ممکن است دچار درد یا لنگیدن در یک یا هردو پای عقب خود شوند، اما برخی دیگر علائم ظاهری از ناراحتی را نشان نمی دهند. (غربالگری اشعه ایکس روش خاصی برای تشخیص این بیماری است.) در هر صورت ورم مفاصل میتواند با سن سگ توسعه پیدا کند.

دیسپلازی آرنج: شبیه به دیسپلازی ران یک بیماری دژنراتیو است. اعتقاد بر این است که رشد و توسعه غیر طبیعی باعث این بیماری می شود، که در نتیجه آن مفصل ضعیف و ناقص میشود. شدت این بیماری متفاوت است: سگ می تواند دچار ورم مفاصل، یا دچار لنگیدن شود. درمان آن شامل جراحی، کنترل وزن، مدیریت پزشکی و داروهای ضد تورمی است.

صرع: یک بیماری ارثی است که اغلب نه همیشه ممکن است ارثی باشد. ممکن است باعث تشنج خفیف یا شدید شود و همراه با رفتارهای غیر معمول (مانند دویدن دیوانه وار یا حالت تعقیب کردن یا پنهان شدن) ویا حتی سقوط و افتادن، سفت و سخت شدن اندام، از دست دادن هوشیاری و تشنج ترسناک باشد، اما پیش آگهی دراز مدت برای سگ مبتلا به صرع ایدیوپاتیک بسیار خوب است. مهم است که سگ را برای تشخیص و درمان مناسب نزد دامپزشک ببرید. (بخصوص که تشنج میتواند علل دیگری هم داشته باشد.)

آلرژی: آلرژیها بیماریهای شایعی در بین سگها هستند. سه نوع اصلی ازآلرژی وجود دارد: آلرژی به مواد غذایی، که طی فرآیند حذف برخی از مواد غذایی از رژیم غذایی سگ درمان میشود. آلرژیهای تماسی، ناشی از واکنش به یک ماده یا چیزی که بدن سگ با آن در تماس است؛ مانند: ملافه، پودر کک، شامپو سگ و دیگر مواد شیمیایی که با از بین بردن علت بروز آلرژی این بیماری هم درمان میشود. آلرژی استنشاقی، که ناشی ازاستنشاق کردن ذرات داخل هوا مانند: گرده گیاهان، گرد و خاک و کپک می باشد. داروی مناسب برای آلرژی استنشاقی بستگی به شدت آلرژی دارد.
دیابت: اختلالی است که در آن بدن قادر به کنترل سطح قند خون نیست. سلولهای بدن برای سوزاندن انرژی نیاز به گلوکز (قند) دارند. انسولین کلیدی است که اجازه میدهد گلوکز به سلول برسد. بدون انسولین، گلوکز نمی تواند وارد سلول شود و سلول گرسنه میشود حتی اگر سطح بالایی از قند در گردش خون وجود داشته باشد. سگ مبتلا به دیابت برای جبران غذای بیشتری میخورد، اما دچار کاهش وزن میشود زیرا از مواد غذایی استفاده موثری نمیشود.علائم دیابت شامل ادرار بیش از حد و تشنگی، افزایش اشتها و کاهش وزن است. دیابت را میتوان با رژیم غذایی و انسولین کنترل کرد.
پیشرو شبکیه آتروفی (PRA): یک مشکل از خانواده بیماریهای چشم است که شامل زوال تدریجی شبکیه چشم است. در اوایل بیماری، سگ بیمار دچار شب کوری میشود. با پیشرفت بیماری آنها در طول روز هم بینایی خود را از دست میدهند. بسیاری از سگهایی که افق دیده شان محدود میشود و یا کاملا از بین میرود، بخوبی خود را با شرایط سازگار می کنند.
کم کاری تیروئید: اختلال در غده تیروئید است. تصور میشود که این مشکل مسئول بروز مشکلاتی مانند صرع، آلوپسیا (ریزش مو)، چاقی، بی حالی، هایپرپیگمنتیشن، پیودرما و دیگر بیماریهای پوستی باشد. این بیماری را میتوان با دارو و رژیم غذایی درمان کرد.

لابرادودل ها قادرند خود را با هر شرایطی وفق دهند، اما برای زندگی آپارتمانی توصیه نمی شوند.

لابرادودل یک سگ باهوش و با اشتیاق است. تا زمانی که از روشهای پیگیرانه و تقویت مثبت برای آموزش او استفاده کنید، یادگیری او آسان خواهد بود. او میتواند همراه خوبی برای کسانی باشد که بار اولشان است سگی را نگهداری می کنند. در دوران توله بودن آنها بسیار مایل هستند که رفتارهای سگها را بدون در نظر گرفتن احساسات سگهای دیگر از خود بروز دهند. این رفتار می تواند باعث بروز مشکلاتی شود اگر سگ ناشناس رفتاری تهاجمی داشته باشد.
با توجه به سطح فعالیتش، یک لابرادودل می تواند خودش را با شرایط زندگی در حومه و اطراف شهر و زندگی روستایی نیز وفق دهد. اگرچه از او برای کارهای مختلفی استفاده میشود، اما او یک سگ همراه است که باید در درون خانه زندگی کند، نه اینکه بیرون از خانه داخل حیاط باشد. شادترین وضعیت برای او زمانی است که در یک خانه به راحتی زندگی کند، روی پاهای شما یا کنار تختتان بخوابد.

آنها به ۳۰ تا ۶۰ دقیقه فعالیت روزانه نیاز دارند که یک حیاط محصور مکان خوبی برای سوزاندن انرژیشان است. بعضی از لابرادودل ها، مخصوصا نسلهای اول، به فعالیت و ورزش بیشتری نیاز دارند.
لابرادودل ها همرانی فوق العاده برای آهسته دویدن هستند، البته آنها نیاز دارند که زمانهایی را هم بدون قلاده باشند. علاوه بر این، آنها به تحریکات ذهنی و فکری هم نیاز دارند، او یک سگ باهوش و پر انرژی است، بنابراین اگر خسته و بی حوصله شود، میتواند به یک ماشین تخریب کنند تبدیل شود.

۱۲ تا ۱۴ سال

اگرچه لابرادودل ها می توانند یکی از انواع پوشش را داشته باشند، اندازه مناسب برای طول بلندی پوشش آنها ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر است. او پوششی تک با موهای فر مرتب و شل دارد. فرها نباید در هم تنیده باشند و پوشش نباید ضخیم و کرکی باشد.

لابرادودل ها عنوان سگهایی را دارند که یا ریزش مو ندارند یا ریزش موی خیلی کمی دارند، مخصوصا اگر پوشش آنها از نوع پشمی یا گوسفندی باشد.

آراستگی و نظافتش به طول و نوع پوشش بستگی دارد. بطور کلی شما می توانید او را یک یا دو بار در هفته شانه بزنید. برای حفاظت از پوشش او می توانید هر ۶ تا ۸ هفته یکبار موهایش را کوتاه کنید. لابرادودل اغلب خیلی بو نمی دهد و فقط باید در صورت نیاز حمامش کنید.
دندانهایش را ۲ تا ۳ بار در هفته مسواک بزنید تا از تجمع جرم و باکتری در داخل دهان جلوگیری کنید. مسواک زدن روزانه برای جلوگیری از بیماریهای لثه و بوی بد دهان بهتر است.

سگ لابرادودل از دو نژاد پودل و لابرادور رتریور بوجود آمده است. افزایشی در تولید مثل چند نسلی وجود داشته است (لابرادودل به لابرادودل) و همچنین تولید نسل لابرادودل به پودل یا لابرادودل به لابرادور رتریور.
اگرچه لابرادودل یک نژاد اصیل و به رسمیت شناخته شده نیست، اما انجمن لابرادودل استرالیایی بین المللی، به همراه انجمن لابرادودل استرالیایی و انجمن لابرادودل استرالیایی آمریکا، در حال برداشتن قدمهایی بمنظور استاندارد کردن نژاد و یکپارچه کردن پرورش دهندگان این نژاد هستند. شما می توانید یک جفت، یا یک پرورش دهنده مسئول را از طریق مراجعه به وب سایت انجمن لابرادودل استرالیایی آمریکا پیدا کنید.

تیم تنظیم محتوا مجموعه My Pet